verlammede

Verlammede is het Nederlandse bijvoeglijk naamwoord dat in het algemeen ‘verlamd’ of ‘met verlamming’ betekent. Het wordt gebruikt om aan te geven dat een persoon, een ledemaat of een lichaamsdeel geen of nauwelijks beweging kan maken door schade aan zenuwen, de ruggenmerg of een ziekte. Voorbeelden zijn: een verlamde arm, verlamde benen of een verlamde patiënt. In predicatieve zinnen kan men spreken van “de arm is verlamd”.

Etymologie en vormgeving: verlammen is het werkwoord achter de term, met als zelfstandig naamwoord verlamming. De bijvoeglijke vorm verlamde (of verlamd) ontstaat uit deze stam en varieert afhankelijk van grammaticale context en gebruiksplaats in de zin. In teksten ziet men vaak zowel verlamde als verlamd gebruikt; specifieke vorm kan afwijken afhankelijk van het geslacht, getal en lidwoorden voorafgaand aan het zelfstandig naamwoord.

Medische context: de term wordt vaak toegepast in medische, zorg- en nieuwscontexten en kan verwijzen naar gedeeltelijke of volledige verlamming. Algemene verwante termen zijn paraplegie (verlamming van beide benen), tetraplegie (verlamming van armen en benen) en hemiplegie (verlamming aan één zijde van het lichaam). Verlamming kan het gevolg zijn van onder meer een beroerte, ruggenmergletsel, aandoeningen zoals multiple sclerose of andere neurologische aandoeningen.

Taalgebruik en gevoeligheid: in de omgangstaal wordt soms gekozen voor personen-gericht taalgebruik, zoals “een persoon met verlamming” in plaats van uitsluitend “de verlamde”. Dit weerspiegelt een bredere voorkeur voor respectvolle en nauwkeurige beschrijvingen in discourse over aandoeningen.

Zie ook: Verlamming, Verlammingsoorzaken, Neurologie.