verificatietesten

Verificatietesten is het geheel van testactiviteiten gericht op het aantonen dat een product voldoet aan de gespecificeerde vereisten en ontwerpdocumenten. In tegenstelling tot valideren, dat nagaat of het product geschikt is voor het beoogde gebruik, richten verificatietesten zich op het bouwen volgens de specificaties.

Verificatietesten vinden op verschillende niveaus plaats: unit-, integratie-, systeem- en regres tests. Ook niet-functionele verificatie zoals prestatie-, beveiligings- en compatibiliteitstesten kunnen onder verificatie vallen.

Procesmatig vertaalt verificatietesten vereisten en ontwerp naar concrete testgevallen, voert ze uit, registreert afwijkingen en teste opnieuw totdat de vereisten zijn gedekt. Traceerbaarheid van vereisten naar testgevallen is hierbij essentieel, zodat dekking kan worden aangetoond en terug te koppelen is naar de oorspronkelijke specificaties.

In veel standaarden en modellen wordt onderscheid gemaakt tussen verificatie en validatie (bijvoorbeeld in het V-model). Verificatietesten leveren bewijs dat het product correct is gebouwd volgens de specificaties; validatietesten leveren bewijs dat het product geschikt is voor het beoogde doel. In verschillende sectoren, zoals software, automotive en medische apparaten, worden beide vormen van toetsing vaak vereist.

Uitkomsten van verificatietesten bestaan uit rapportages over conformiteit, testdekking en geconstateerde defecten, vaak met metrics zoals slaagpercentages en regresresultaten. Beperkingen van verificatietesten zijn onder meer dat testen geen absolute garantie bieden tegen alle defecten en dat ongedekte gebruiksscenario’s of paden mogelijk buiten beschouwing blijven.