verbrandingsgas

Verbrandingsgas is het gasvormige mengsel dat ontstaat bij de verbranding van brandstoffen zoals aardgas, olie, kolen, biomassa of hout. Het bevat de belangrijkste verbrandingsproducten kooldioxide (CO2) en waterdamp (H2O), evenals stikstof (N2) uit de omgevingslucht. Afhankelijk van de verbranding kunnen ook restgassen aanwezig zijn, zoals onverbrande koolwaterstoffen, koolmonoxide (CO) en stikstofoxiden (NOx). In een ideale, volledige verbranding is de aanwezigheid van onnodige gassen beperkt, maar in de praktijk blijven er altijd stoffen achter en kan er nog wat zuurstof (O2) overblijven.

De exacte samenstelling varieert sterk met de gebruikte brandstof, de verbrandingstemperatuur en de verhouding lucht-brandstof. Bij hoge temperaturen wordt NOx gevormd uit stikstof uit de lucht; bij brandstoffen met zwavel ontstaat SO2; bij onvolledige verbranding kunnen CO, onverbrande koolwaterstoffen en roetdeeltjes optreden. Bij diesel- en oliegestookte installaties komen vaak roet en fijn stof voor, terwijl aardgas vooral CO2 en H2O oplevert met relatief weinig emissies onder normale omstandigheden.

Toepassingen en monitoring: Verbrandingsgasanalyse is cruciaal voor het verbeteren van efficiëntie en het beheersen van emissies in verwarmingsinstallaties en verbrandingsmotoren. Flue-gas-analyzers meten onder meer CO2, CO, O2, NOx en SO2. De meetresultaten sturen regelingen aan voor de lucht-brandstofverhouding en aanwezige emissiebeperkende systemen. Gebruikelijke technologieën voor emissiebeheersing omvatten katalytische omvormers, NOx-reductie (SCR), roetfilters en rookgasscrubbing.

Effect op milieu en veiligheid: Verbrandingsgassen kunnen giftig (vooral CO) en corrosief zijn en dragen bij aan klimaatverandering door CO2-uitstoot. Daarom bestaan er normen en installaties voor emissiebeheersing om de blootstelling en milieubelasting te beperken.