Verbrandingsgassen

Verbrandingsgassen zijn de gassen die ontstaan bij de verbranding van brandstoffen zoals aardgas, olie, kolen, hout of biomassa in apparaten en motoren. Ze bestaan uit waterdamp en kooldioxide bij volledige verbranding, maar bevatten ook onvolledige verbrandingsproducten zoals koolmonoxide, onverbrande koolwaterstoffen en fijn stof. De exacte samenstelling hangt af van de brandstof, de verbrandingstemperatuur, de lucht-to-brandstofverhouding en de aanwezigheid van verbrandingsresten of additieven.

Belangrijke componenten zijn kooldioxide (CO2), koolmonoxide (CO), waterdamp, stikstofoxiden (NOx), zwaveldioxide (SO2) en fijn stof (particulas). Bij hogere temperaturen kan NOx ontstaan uit stikstof in de lucht; bij brandstoffen met sulfur kan SO2 voorkomen. Fijn stof en sommige koolwaterstoffen kunnen gezondheidsrisico’s veroorzaken bij inademing. De emissies kunnen zowel lokale luchtkwaliteit als klimaat beïnvloeden.

Gezondheid en veiligheid zijn centrale aandachtpunten. Koolmonoxide is kleurloos en reukloos en kan bij onvoldoende ventilatie ernstige vergiftiging veroorzaken. Langdurige blootstelling aan NOx en fijn stof kan ademhalingsproblemen verergeren. Daarom is voldoende ventilatie, regelmatige mantenance van verbrandingsinstallaties en aanwezigheid van gas- en CO-detectoren belangrijk, evenals het installeren van afvoerkanalen en rookgasafmetingen volgens normen.

Milieu en regelgeving variëren per land en regio. Verbrandingsgassen dragen bij aan klimaatverandering (CO2) en kunnen lokale luchtverontreiniging beïnvloeden (NOx, SO2, fijn stof). Emissienormen en vergunningsvereisten voor installaties en voertuigen beperken betreffende stoffen. Monitoring van uitlaatgassen en flue-gasanalyse met meetpunten voor O2, CO2, CO, NOx en andere componenten is gebruikelijk, evenals maatregelen zoals optimalisatie van verbranding, kat- of SCR-technologie en lagere brandstofverliezen om de emissies te beheersen.