urinewaarden

Urinewaarden verwijst naar de waarden van verschillende stoffen die in urine worden gemeten tijdens een urinalyse. Deze waarden geven samen een beeld van de nierfunctie, de stofwisseling en mogelijke aandoeningen. Een standaard urinalyse bestaat uit drie onderdelen: een visueel inspectie van kleur en troebelheid, een chemische analyse met een teststrook (dipstick) en een microscopische beoordeling van urinecilinders, cellen en eventueel bacteriën.

Chemische analyse omvat meestal de meting van pH, specifieke zwaartekracht (of gewicht), en de aanwezigheid van eiwit, glucose, ketonen, bilirubine, urobilinogeen, nitrieten en leukocytenesterase. Bloed kan op de dipstick positief zijn. In een normale urine komen veel van deze stoffen niet of slechts in lage concentraties voor.

Interpretatie: aanhoudende eiwiturie kan wijzen op nierschade of -ziekte; glucosurie kan wijzen op hyperglykemie/diabetes; nitrieten en leukocytenesterase spreken voor urineweginfectie; ketonen kunnen bij uitdroging of diabetes voorkomen; bilirubine en urobilinogeen kunnen op leveraandoeningen wijzen. De pH en de specifieke zwaartekracht geven informatie over de zuurgraad en de concentratie van de urine, wat kan samenhangen met vochtstatus en metabole processen. Wanneer abnormaliteiten worden gevonden, volgt vaak microscopisch onderzoek of aanvullende bloed- en beeldvormingstests.

Voor kwantitatieve metingen kan een 24-uurs urine worden verzameld. Daarmee kunnen onder meer de totale eiwituitscheiding en bepaalde elektrolyten worden bepaald. Let op: uitslagen worden altijd in samenhang met klinische gegevens geïnterpreteerd en kunnen door leeftijd, voeding en medicatie beïnvloed zijn.