uitzonderlijkheid
Uitzonderlijkheid is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat de eigenschap beschrijft van iets of iemand die buitengewoon is of zich onderscheidt van wat als normaal geldt. Het woord is afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord uitzonderlijk en wordt met het achtervoegsel -heid gevormd om de toestand of kwaliteit aan te duiden. De term kan verwijzen naar een algemene eigenschap van iets—zoals een onderscheidend kenmerk—of naar een specifieke, uitzonderlijke zaak of situatie.
In het dagelijks taalgebruik wordt uitzonderlijkheid gebruikt voor zaken die zeldzaam, opmerkelijk of afwijkend zijn. In
In juridische of beleidscontext kan uitzonderlijkheid verwijzen naar omstandigheden die afwijken van de standaardregels en die
Synoniemen zijn bijzonderheid en afwijking; verwante concepten zijn uitbijter (statistiek) en uitzonderingsregel (juridische context). Etymologisch verwijst
Voorbeelden: “De uitzonderlijkheid van dit kunstwerk ligt in zijn combinatie van materialen.” “Er is sprake van