uitsplitsbaar

Uitsplitsbaar is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aanduidt dat iets kan worden opgesplitst in afzonderlijke onderdelen. Het woord is opgebouwd uit het voorvoegsel uit-, het werkwoord splitsen en het achtervoegsel -baar, dat vermogen of mogelijk aangeeft. De term legt de nadruk op de mogelijkheid om een geheel in betekenisvolle componenten te verdelen. Het tegenovergestelde is niet-uitsplitsbaar of moeilijk uitsplitsbaar.

In verschillende vakgebieden wordt het begrip gebruikt. In wiskunde en informatica spreekt men van uitsplitsbare objecten wanneer een structuur kan worden opgesplitst in onafhankelijke subobjecten die samen het geheel vormen; bijvoorbeeld een string die kan worden opgesplitst in substrings of een dataset die kan worden verdeeld in kolommen. In taalkunde en linguïstiek kan een woord of zin als uitsplitsbaar worden beschouwd in morfemen of zinsdelen, zodat de opbouw van betekenis kan worden geanalyseerd. In chemie en natuurkunde kan men spreken van uitsplitsbare systemen of verbindingen die door ontleding in kleinere componenten kunnen worden verdeeld.

Uitsplitsbaarheid verschijnt vaak in definities en algoritmen, maar kan ook in het alledaagse taalgebruik voorkomen wanneer iets eenvoudig in losse stukken kan worden doorbroken. Verwante termen zijn onder meer deelbaar, splitsbaar en ontleedbaar.