toedieningsweg

Toedieningsweg is de wijze waarop een geneesmiddel aan het lichaam wordt toegediend en daarmee in werking treedt. De gekozen route heeft invloed op de snelheid van opname, de hoeveelheid geneesmiddel die uiteindelijk in de bloedbaan terechtkomt (bioavailability), de duur van het effect en de kans op bijwerkingen. Routes kunnen opgedeeld worden in systemische routes, waarbij het middel het hele lichaam beïnvloedt, en lokale routes, waarbij het effect beperkt blijft tot de plek van toediening.

Belangrijke hoofdgroepen zijn enterale routes en parenterale routes. Enterale routes omvatten orale toediening (via de mond), sublinguale en buccale toediening (onder of tussen de tong en wang) en rectale toediening. Parenterale routes omvatten intraveneuze, intramusculaire en subcutane injecties, evenals andere invasive routes zoals intradermale, intrathecale of epidurale toediening. Daarnaast bestaan inhalatie- en topicaal (huid of slijmvliezen) toegepaste vormen, en regionale toedieningsvormen zoals intra-articulaire injecties of andere plaatselijke toepassingen.

De keuze voor een toedieningsweg hangt af van verschillende factoren, waaronder de farmacokinetische eigenschappen van het geneesmiddel (bijvoorbeeld of het bij levering via de mond goed wordt opgenomen of door de lever wordt gemetaboliseerd), de gewenste snelheid en duur van het effect, de toestand en voorkeur van de patiënt, en veiligheids- of praktische overwegingen zoals kans op infectie, gemak van toediening en kosten.

Samenvattend vormt de toedieningsweg een cruciaal aspect van geneesmiddelenontwikkeling en klinische praktijk, omdat zij bepaalt hoe effectief en veilig een medicijn zijn werking kan doen.