tilingtechnieken

Tilingtechnieken verwijst naar de praktijken en methoden waarmee tegels op ondergronden worden bevestigd en geordend. Typische materialen zijn keramische tegels, porselein, natuursteen en glas, al dan niet afgewerkt met achterlagen zoals backerboard of waterdichte membranen. De keuze van techniek hangt af van toepassing, belasting, vochtigheid en esthetische wensen. Veelvoorkomende legpatronen zijn onder meer het rechte patroon, diagonaal patroon en visgraatpatroon.

Voorbereiding is cruciaal. De ondergrond moet vlak, dragend en schoon zijn, zonder stof, olie of loszittende delen. Oneffenheden worden gecorrigeerd met egalisatiemortel of afwerkvloer. In natte ruimtes worden meestal waterkerende membranen of backerboard geplaatst om lekkage en kromtrek te voorkomen. Afhankelijk van de tegelkeuze kan de gevoegde voegsterkte en waterdichtheid variëren.

Lijm en voeg vormen de basis van de hechting en de afwerking. Voor keramische en porseleinen tegels wordt meestal een flexibele lijm gebruikt die bewegingen kan opvangen. Voegen beschermen tegen kruipend vocht en geven de oppervlakte stabiliteit; veelgebruikte voegmiddelen zijn cementgebonden, epoxy of hybride systemen. In vochtige ruimtes vereisen voegnaden vaak extra waterdichting.

Legtechnieken omvatten het rechte patroon waarbij tegels in rechte lijnen worden geplaatst, het diagonaal patroon waarbij tegels onder een hoek liggen, en het visgraatpatroon voor extra structuur. Snijden gebeurt met een tegelzaag, nat- of droogsnijwerk, nippers of freesgereedschap en vereist maatwerk bij randen en hoeken.

Onderhoud en afwerking richten zich op schoonmaak, periodieke voegreiniging en het afgieten van losse tegels of scheuren. Correcte uitvoering verhoogt duurzaamheid en onderhoudsgemak.