tablatuur

Tablatuur is een vorm van muzikale notatie die vooral wordt gebruikt voor snaar- en fretteninstrumenten, zoals gitaar, luit en mandoline. In tablatuur geeft men aan op welke snaar en op welke fret de speler moet drukken, in plaats van de toonhoogte en het ritme zoals op een traditionele notenbalk. Voor gitaar bestaan meestal zes horizontale lijnen die de snaren voorstellen; cijfers op een lijn geven de fret aan, terwijl 0 een open snaar betekent. Soms worden aanvullende symbolen gebruikt om speltechnieken aan te geven, zoals buigen, hammer-ons en pull-offs.

Historisch gezien ontstond tablatuur in de middeleeuwen en werd het vooral toegepast op luit en vihuela. Er bestaan verschillende tablatuurstelsels, zoals Franse en Italiaanse luittablatuur. Met de opkomst van de moderne gitaar eind negentiende en begin twintigste eeuw werd tablatuur een praktische methode voor beginners en popmuziek. Tegenwoordig zijn talloze tablaturen beschikbaar voor uiteenlopende stijlen, vaak in combinatie met traditionele notatie.

Lezen gaat meestal als volgt: de zes lijnen staan voor de zes snaren; de bovenste lijn vertegenwoordigt doorgaans de hoge E-snaar en de onderste lijn de lage E-snaar. Een cijfer geeft de fret aan die moet worden ingedrukt; 0 betekent een open snaar. Extra symbolen duiden op techniek (h = hammer-on, p = pull-off, / of \ = slide, b = bend). Tablatuur is handig om snel te leren spelen, maar biedt minder context over ritme en dynamiek dan volledige notatie, daarom wordt het vaak gecombineerd met standaardnotatie.