taalinvloeden

Taalinvloeden verwijzen naar veranderingen in een taal die ontstaan door contact met andere talen. Ze treden op wanneer sprekers van verschillende talen met elkaar communiceren en woorden, klanken en zinsstructuren uitwisselen. Taalinvloeden kunnen extern zijn, zoals leenwoorden en leenuitdrukkingen, maar ook intern, via structurele veranderingen die voortkomen uit langdurig taalcontact. Invloeden kunnen op verschillende niveaus voorkomen: lexicaal (leenwoorden en uitdrukkingen), morfologisch en syntactisch (woordvorming en zinsbouw), fonetisch/fonologisch (klankverschillen) en semantisch (betekeningsveranderingen).

Oorzaken en bronnen zijn handel, migratie, onderwijs, media en internationale uitwisseling. Contacten kunnen kortdurend zijn, bijvoorbeeld bij handel, of langdurig en diepgaand, wat tot blijvende veranderingen leidt. Historisch heeft het Nederlands invloed ondervonden van het Frans en het Latijn, terwijl het sinds de 20e eeuw aanzienlijk door het Engels is beïnvloed, vooral op technisch en cultureel gebied. In grensgebieden blijft Duits zichtbaar; elders laten Latijn, Grieks en Arabisch hun stempel achter in wetenschappelijke en religieuze terminologie.

Onderzoek vindt plaats in de taalkunde, met name in taalcontact (taalcontactlinguïstiek). Er wordt onderscheid gemaakt tussen externe (exogene) invloeden en interne veranderingen. De studie van taalinvloeden laat zien hoe talen elkaar vormen en hoe cultuur en geschiedenis terug te zien zijn in spraak, tekst en onderwijs.