strijdigheid

Strijdigheid verwijst naar de toestand waarin twee of meer uitspraken, standpunten of bronnen tegenstrijdig lijken of onverenigbaar zijn. In het dagelijks taalgebruik duidt het vaak op een gebrek aan overeenstemming tussen wat mensen zeggen of wat bronnen beweren.

In de logica betekent strijdigheid een contradictie: twee proposities p en niet-p kunnen niet allebei waar zijn in dezelfde interpretatie. Een verzameling uitspraken die zowel p als niet-p afleidt, wordt beschouwd als inconsistent (strijdig). In klassieke logica leidt een tegenstrijdige set tot explosie, wat inhoudt dat uit een tegenstrijdige aanname elke conclusie kan volgen.

Omgaan met strijdigheid in informatie vereist methoden zoals bronkritiek, triangulatie en bewijskrachtweging. In informatiesystemen is er aandacht voor inconsistentie-tolerante redenering (paraconsistente logica) en voor het scheiden van conflicterende feiten van interpretaties.

Strijdigheid verschijnt ook in ethiek, beleid en media wanneer verschillende waarden, belangen of rapportages een conflict vormen. Het ontwikkelen van een samenhangend beeld vereist expliciete aannames, representatie van onzekerheid en het onderscheid maken tussen feiten en interpretaties, evenals tussen descriptieve en normatieve uitspraken.

Samengevat is strijdigheid een breed concept dat zowel formele logica als informatiemanagement en menselijke communicatie raakt. Het beoordelen en oplossen van strijdigheid vereist kritisch denkwerk, transparantie over bronnen en normen voor bewijslast.