Home

strijdig

Strijdig is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord. Het duidt aan dat twee of meer zaken met elkaar in conflict staan, niet compatibel zijn, of dat aanwijzingen, bevindingen of interpretaties elkaar tegenspreken. Het kan verwijzen naar gedachten, verklaringen, bewijzen, wetten of belangen.

De oorsprong ligt in het zelfstandig naamwoord strijd (conflict, gevecht) en het achtervoegsel -ig, waarmee een

In juridische, wetenschappelijke en alledaagse taal verwijst strijdig naar inconsistentie of tegenstrijdigheid tussen bewijzen, normen of

Synoniemen en nuance: tegenstrijdig geeft meestal een sterker, direct tegenover elkaar staand conflict aan; inconsistentie heeft

Voorbeelden: de bevindingen zijn strijdig met elkaar; de getuigenissen leveren strijdige versies van wat er gebeurde;

bijvoeglijk
woord
ontstaat.
De
uitdrukking
wordt
vaak
gebruikt
met
de
voorzetsels
met
of
in
strijd
met.
Bijvoorbeeld:
de
resultaten
zijn
strijdig
met
elkaar;
zijn
verklaringen
zijn
strijdig
met
die
van
de
getuigen;
een
wet
die
in
strijd
met
de
grondwet
is.
interpretaties.
In
de
taal-
en
logische
context
kan
strijdig
ook
duiden
op
een
directe
conflictueuze
relatie
tussen
stellingen,
al
wordt
tegenstrijdig
vaker
used
als
formeler
woord
voor
een
duidelijke
tegenstelling.
een
technische
bijklank;
in
strijd
met
benadrukt
de
relatie
tot
een
regel
of
norm.
Het
zelfstandig
naamwoord
is
strijdigheid
of
tegenstrijdigheid.
deze
conclusie
is
strijdig
met
eerdere
bevindingen.
Strijdigheid
kan
zo
ook
verwijzen
naar
een
gebrek
aan
overeenstemming
tussen
verschillende
bronnen
of
interpretaties.