standaardwerkdag

Standaardwerkdag is een term uit Nederlandse HR- en arbeidspraktijk die verwijst naar de normale dagelijkse werktijd die een organisatie als referentie gebruikt voor een werknemer met een voltijds dienstverband. Het is een praktisch begrip dat wordt toegepast bij planning, loonberekening, aanwezigheid en verlof, maar is geen vaste wettelijke definitie op zich. In contracten en bedrijfsprocessen fungeert het als de standaard waartegen variaties worden gemeten.

Een standaardwerkdag omvat doorgaans ongeveer acht uur en wordt vaak gepland als een onafgebroken blok tijdens normale kantooruren, bijvoorbeeld van circa 9:00 tot 17:00 met een lunchpauze. De exacte lengte en timing variëren echter per sector, functie en cao. Sommige werkgevers kiezen voor een werkdag van 7,5 of 9 uur, of hanteren flexibele of verkorte werkroosters. Werknemers met een deeltijddienstverband hebben een standaardwerkdag die proportioneel korter is.

In HR-systemen, loonadministratie en roosters fungeert de standaardwerkdag als referenteenheid voor dagelijkse verloning, overuren, vakantiedagen en aanwezigheid. Overwerk, ploegendiensten en onregelmatige uren worden vaak als afwijkingen van de standaardwerkdag behandeld, binnen de grenzen van de Arbeidstijdenwet en van toepasselijke cao’s, die maximale dagelijkse en wekelijkse uren, rusttijden en nachtdiensten kunnen bepalen.