standaardproef

Een standaardproef is een testprocedure die is vastgelegd in formele normen. Het doel is vaststellen of een materiaal, product, proces of dienst aan vooraf gedefinieerde eisen voldoet en/of om eigenschappen te bepalen onder reproduceerbare, beschreven omstandigheden. Een standaardproef omvat doorgaans de te onderzoeken stof of object, de testopstelling, de gebruikte apparatuur en meetinstrumenten, de testomstandigheden (zoals temperatuur, belasting, duur), de reken- en beoordelingsmethode en het criterium voor acceptatie.

Bij standaards wordt meestal verwezen naar normen van nationale en internationale organisaties zoals NEN, ISO, IEC, ASTM. Een standaarddocument bevat onder meer de scope, normatieve verwijzingen, en gedetailleerde werkinstructies zodat verschillende laboratoria onder dezelfde voorwaarden vergelijkbare resultaten kunnen leveren.

In de praktijk wordt de standaardproef gebruikt voor kwaliteitsborging, conformiteitsbeoordeling en productontwikkeling. De uitvoering vereist doorgaans een getrainde operator, gekalibreerde apparatuur en traceerbare testresultaten. Het testverslag beschrijft de proefopzet, de resultaten, eventuele afwijkingen van de standaard en de conclusie.

Een standaardproef kan worden toegepast in diverse sectoren, zoals bouw, maakindustrie en milieu-analyses. Wanneer een standaardproef niet geschikt is of niet beschikbaar, kunnen organisaties een niet-standaard of aangepaste proef ontwikkelen, maar dan is de vergelijkbaarheid en traceerbaarheid mogelijk beperkt.