spierverrekking

Spierverrekking is een letsel aan skeletspiervezels dat ontstaat door overstrekking of overbelasting, met als gevolg een beschadiging van een gedeelte van de spiervezels. Het is een veelvoorkomend sportblessure en kan ook optreden bij plotselinge bewegingen of herhaaldelijk intensief gebruik van een spier.

Oorzaken en risicofactoren omvatten plotselinge sprint- of sprongkrachten, onvoldoende warming-up, spiervermoeidheid, beperkte flexibiliteit en eerdere blessures. Vaak ontstaan spieraandoeningen in de hamstrings, kuitspieren en liesregio, maar elke spier kan betrokken zijn.

Symptomen variëren afhankelijk van de ernst. In milde gevallen voelt men plotselinge pijn en is er pijn bij beweging. Matige verrekking gaat gepaard met zwelling, gevoeligheid en voelbare verzwakking; ernstige gevallen kunnen een sterk pijnpunt en beperkte functie vertonen. Spierverrekking wordt gewoonlijk onderverdeeld in graad I (lichte verrekking) en graad II (matige verrekking); graad III is een volledige scheuring en valt meestal onder een ander label zoals spierruptuur.

Diagnose gebeurt op basis van klinisch onderzoek. Beeldvorming zoals echografie of MRI kan worden toegepast als er onzekerheid bestaat over de ernst of bij vermoeden van een volledige scheuring.

Behandeling richt zich op pijn- en ontstekingsremming, rust en geleidelijke revalidatie. In de acute fase wordt vaak de RICE-maatregel toegepast (rust, ijs, compressie, elevatie). Pijnbestrijding metNSAID’s kan tijdelijk helpen. Na de eerste dagen volgen gecontroleerde bewegingen en fysiotherapie met progressive belastings- en krachttrainingsprogramma’s, gericht op terugkeer naar functie en sport. De terugkeer-to-play wordt afgestemd op pijnvrij vermogen, spierfunctie en functionele tests.

Preventie draait om een goede warming-up, dynamische rekoefeningen, progressieve trainingsbelasting, kracht- en flexibiliteitstraining, correcte techniek en voldoende rust tussen trainingen.