spiervermoeidheid

Spiervermoeidheid is het gevoel dat de spieren minder kracht leveren na inspanning. Het ontstaat meestal na intensieve of herhaalde spierbelasting en is doorgaans tijdelijk. Het onderscheidt zich van algemene vermoeidheid doordat het specifiek de spieren betreft en vaak verlicht bij rust.

Oorzaken zijn onder meer: overbelasting of onvoldoende hersteltijd; snelle trainingsintensiteit zonder opbouw; uitdroging en elektrolytenstoornissen; onvoldoende energie-inname; slaaptekort. Verder kunnen medische factoren meespelen, zoals bloedarmoede, schildklierproblemen, diabetes, en ontstekings- of stofwisselingsstoornissen. Spierziekten (myopathieën) en neuromusculaire aandoeningen, medicatie (bijvoorbeeld statines) en infecties kunnen ook spiervermoeidheid veroorzaken of versterken. Soms is spiervermoeidheid onderdeel van chronische aandoeningen zoals het chronisch vermoeidheidssyndroom.

Diagnose gebeurt op basis van verhaal en lichamelijk onderzoek. Afhankelijk van vermoedelijke oorzaken kunnen aanvullende onderzoeken nodig zijn, zoals bloedonderzoek (kreatinekinase, ferritine, TSH, glucose, elektrolyten), vitamine D- en B12-spiegels, en soms neurologisch of spieronderzoek. Bij aanhoudende of unieke symptomen kan een verwijzing naar een internist, neuromusculair specialist of fysiotherapeut nodig zijn.

Behandeling richt zich op de oorzaak: voldoende hydratatie, voeding en rust; een geleidelijke opbouw van fysieke belasting onder begeleiding; behandeling van onderliggende aandoeningen; medicatie-aanpassingen als geneesmiddelen spierklachten veroorzaken; fysiotherapie en gerichte oefenprogramma's. Bij chronische aandoeningen kan een multidisciplinaire aanpak met leefstijlaanpassingen en pijn- en energiemanagement helpen.

Preventie bestaat uit regelmatige warming-up, cooling-down, voldoende slaap, een evenwichtige voeding en voldoende vochtinname. Luister naar signalen van het lichaam en pas belasting aan bij signalen van overwerk. De prognose varieert met de oorzaak en tijdigheid van behandeling; tijdelijke spiervermoeidheid verdwijnt meestal met rust, terwijl chronische of complexe oorzaken langere behandeling kunnen vereisen.