signaalverzwakking

Signaalverzwakking is de afname van de amplitude of het vermogen van een signaal terwijl het verder wordt doorgegeven door een medium of netwerk. Het kan betrekking hebben op continu transmissie in kabels en vezels, maar ook op digitale communicatie in netwerken. Verzwakking wordt meestal uitgedrukt in decibel (dB) en geeft aan hoeveel het signaal minder wordt ten opzichte van het oorspronkelijke niveau.

Oorzaken van signaalverzwakking zijn divers. Intrinsieke verliezen ontstaan door de fysieke eigenschappen van het medium, zoals weerstand van geleiders, demping in dielektrica en andere materiaalgerelateerde verliezen. Extrinsieke oorzaken omvatten impedantie-mismatch, reflecties bij verbindingen en connectors, koppelingen, en straling of verspreiding in draadloze systemen. De verzwakking neemt vaak toe met de afstand en kan in kabels en glasvezel per lengte-eenheid worden uitgedrukt, terwijl bij draadloze systemen path loss en omgevingsfactoren de belangrijkste rol spelen.

Metingen en notatie: de totale verzwakking A wordt vaak uitgedrukt als A(dB) = 10 log10(Pin/Pout). Eenheidscriterium is meestal dB per lengte-eenheid (bijv. dB/km). In glasvezelnetwerken ligt de verzwakking veelal in de orde van enkele tientallen procentpunten per kilometer, afhankelijk van de golflengte en het gebruikte glas, terwijl koperen kabels doorgaans hogere verliezen per kilometer kennen. Voor draadloze communicatie speelt naast verlies ook ruis en multipath een rol.

Mitigatie en toepassingen: om signaalverzwakking te beperken worden ontwerpkeuzes gemaakt zoals impedantiematching, hoogwaardige kabels en connectors, afscherming en correcte installatie. Bij grotere afstanden worden versterkers, repeaters of optische versterking ingezet en wordt equalization toegepast om de signaalintegriteit te behouden. Signaalverzwakking is een kernthema in telecommunicatie, audio- en sensorsystemen.