sensorstabilisering
Sensorstabilisering verwijst naar methoden en systemen die beweging, trillingen en andere omgevingsstoornissen die de meetwaarde van sensoren kunnen verstoren, verminderen of compenseren. Doel is om nauwkeurigheid, herhaalbaarheid en signaal-ruisverhouding te verbeteren. Stabilisering kan zowel mechanisch als elektronisch plaatsvinden en is toepasbaar op uiteenlopende sensortypen zoals inertiaal meeteenheden (IMU's), camera's en optische systemen.
Er zijn verschillende benaderingen. Passieve stabilisatie maakt gebruik van demping en schokdemping of isolatie om de
Kerncomponenten zijn sensoren (gyroscoop, versnellingsmeter, magnetometer), actuatoren (gimbal, voice-coil, piezo) en rekeneenheden die feedbackregelingen toepassen (PID,
Toepassingen omvatten fotografie en videografie (smartphones, camera's), drones en robots, virtual reality en augmented reality, en
Uitdagingen zijn onder meer latency, ruis en drift, gewicht en stroomverbruik van actuatoren, mechanische complexiteit en
Geschiedenis: van eenvoudige dempingsconstructies naar meervoudige 2- of 3-as stabilisatiesystemen en geïntegreerde sensorfusie. De toekomst ziet