beeldstabilisatie

Beeldstabilisatie is een technologie die beweging van de camera ondervangt om onscherpte te verminderen die ontstaat door trillingen of handbeweging tijdens het fotograferen of filmen. Het doel is scherpere beelden en soepelere video, vooral bij langere sluitertijden en bij weinig licht.

Er bestaan verschillende benaderingen. Optische beeldstabilisatie (OIS) werkt met verschuifbare of verschoven optische elementen of met een verschuivende beeldsensor, waardoor het beeld tijdens belichting wordt gecompenseerd. Elektronische beeldstabilisatie (EIS) gebruikt software om frames te corrigeren, vaak door een deel van het beeld te croppen en frames te herschikken. In-body beeldstabilisatie (IBIS) euphonisch stabiliseert de sensor zelf, terwijl in-lens stabilisatie (IS) stabilisatie in de lens biedt. Moderne systemen combineren vaak meerdere technieken (bijvoorbeeld IBIS met OIS of EIS) voor betere resultaten. Bij smartphones wordt vaak een combinatie van optische stabilisatie en digitale stabilisatie toegepast.

Hoe de stabilisatie werkt, hangt af van de technologie. Sensoren zoals gyroscopen detecteren beweging, waarna actuatoren de optische elementen of de sensor verplaatsen om het waargenomen beeld te compenseren. Bij video kan EIS ook frames uitlijnen om trillingen te verminderen, soms in combinatie met OIS of IBIS om zowel korte als lange bewegingen te corrigeren.

Toepassingen bevinden zich in professionele en consumentencamera’s, wisselende lenzen, smartphones, videoregistraties en drones. Voordelen zijn onder meer minder bewegingsonscherpte, betere prestaties bij weinig licht en soepeler beeld. Beperkingen zijn onder andere minder effectieve werking bij snelle, onverwachte bewegingen, potentieel verlies van beeldhoek door cropping en extra kosten of gewicht.