Home

scheurbrugging

Scheurbrugging, ook wel crack bridging genoemd, is een mechanisme in materialen waarbij intact delen van het materiaal over een scheur blijven liggen en spanning over de scheur dragen terwijl deze opengaat. Hierdoor wordt de scheuropening beperkt en kan de belasting langer worden gedragen ondanks krimp of scheurgroei. Het gevolg is een hogere fractuurtolerantie en vaak een kenmerkende toename van de energie die nodig is om de scheur verder te laten groeien.

Hoe het werkt: na het ontstaan van een scheur blijven ligamente of verbindingen (zoals vezels, korrels, vezelachtige

Toepassingsdomeinen: scheurbrugging komt veel voor in vezelversterkte materialen (zoals glas- of koolstofvezelversterkte polymers en keramische matrices)

Metingen en ontwerp: de effectiviteit wordt vaak beoordeeld met fractuuraankomende testen en R-curve metingen, evenals tests

matrixresten
of
andere
onbeschadigde
fasen)
spanning
over
de
scheur
dragen.
Deze
brugligamenten
creëren
een
brugbelasting
of
“bridging
stress”
die
de
openingen
tegenwerkt
en
de
lokale
spanningsintensiteit
bij
de
scheurpunten
verlaagt.
Het
effect
hangt
af
van
factoren
zoals
de
sterkte
en
stijfheid
van
de
brugelementen,
hun
verdeling
en
oriëntatie,
de
koppeling
met
de
matrix
en
de
lengte
van
de
brug.
en
in
gewapende
of
vezelversterkte
beton
(waar
hechting
van
vezels
of
brugligamenten
tussen
korrels
scheurgroei
kan
vertragen).
Het
draagt
bij
aan
een
stijgende
weerstand
tegen
scheurgroei
(R-curve)
en
aan
hogere
fracture
energy.
die
de
brugkrachten
en
longitudinale
scheuropening
evalueren.
Ontwerp
houdt
rekening
met
anisotropie
en
lange
termijn
effecten
zoals
veroudering
en
trek-spanning.