rstijfheid

Rstijfheid (meestal geschreven als stijfheid) is de eigenschap van een voorwerp of structuur om vervorming tegen te gaan bij belasting. In technische context wordt stijfheid gedefinieerd als de verhouding tussen kracht en vervorming, vaak uitgedrukt als k in de vergelijking F = k x. Voor materialen is stijfheid gerelateerd aan elasticiteitsmoduli zoals Young’s modulus; een stijver materiaal vervormt minder onder dezelfde belasting.

In de biologie en geneeskunde verwijst stijfheid naar de weerstand van weefsels en gewrichten tegen beweging. Verhoogde stijfheid kan voortkomen uit veroudering, ontsteking, littekenvorming (fibrose), verkorting van spieren of bindweefsel, en bepaalde neurologische aandoeningen. Te weinig stijfheid kan leiden tot minder stabiliteit en controle van beweging, terwijl overmatige stijfheid pijn veroorzaakt en de bewegingsvrijheid beperkt.

Metingen en toepassingen: bij materialen wordt stijfheid bepaald met belasting- vervormingscurves en modulusberekeningen. In de kliniek wordt stijfheid beoordeeld via bewegingsbereik, palpatie of beeldvormingstechnieken zoals elastografie. Ontwerp en geneeskunde streven naar de juiste stijfheid voor functionele en veilige prestaties.

Beheer: voor technische constructies kan stijfheid worden aangepast door materiaalkeuze, geometrie en behandelingen zoals tempering. In de zorg kan behandeling bestaan uit oefentherapie, stretchen, ontstekingsremmende medicatie, injecties of, in sommige gevallen, chirurgie, om functionele stijfheid te verbeteren of ongemak te verminderen.