roodbloedceltransfusie

Rode bloedceltransfusie is een medische procedure waarbij gepakte rode bloedcellen van een donor aan een patiënt worden toegediend om de zuurstoftransportcapaciteit van het bloed te verbeteren. Dit wordt meestal toegepast bij ernstige bloedarmoede of bij acuut bloedverlies door trauma, operaties of bevallingen. Een gepakte bloedcelunit bevat voornamelijk rode bloedcellen met verwijderde plasma, waardoor het volume en de viscositeit beperkt blijven vergeleken met heel bloed.

Voor toediening vindt een compatibiliteitscontrole plaats, waaronder ABO- en RhD-typing en vaak een kruisproef. In veel gevallen wordt leukoreductie toegepast en bij bepaalde patiënten kan irradiatie plaatsvinden om de kans op transfusie-gerelateerde complicaties te verminderen. De dosering en het tempo van toediening hangen af van de bloedarmoede, het klinische beeld en de totale capaciteit van de patiënt om bloed te verduren.

Indicaties omvatten symptoomrijke ernstige anemie, significant bloedverlies na trauma of operatie, en bepaalde hematologische aandoeningen waarbij rode bloedcellen tijdelijk nodig zijn. Een standaard eenheid heeft ongeveer 250–300 ml en verhoogt de hemoglobineconcentratie bij een volwassene doorgaans met circa 1 g/dL, afhankelijk van factoren zoals vochtbalans en onderliggende ziekte.

Risico’s zijn onder meer transfusie-gerelateerde reacties (zoals febrile non-hemolytische reacties en zeldzame ernstige reacties), allo-immunisatie, transfusie-gerelateerde acute longletsel (TRALI), overdracht van infecties en ijzerstapel bij herhaalde transfusies. Monitoring tijdens en na de transfusie is essentieel. Alternatieven bestaan uit ijzertherapie, erythropoëse-stimulerende middelen en maatregelen ter vermindering van bloeding, afhankelijk van de klinische situatie.