ritmeverstoring

Ritmeverstoring is een verzamelnaam voor storingen in het regelmatige patroon van een biologisch of fysiologisch ritme. In de gezondheidszorg verwijst de term vooral naar hartritmestoornissen en naar verstoringen van circadiane (24-uurs) ritmes die de slaap-waakcyclus beïnvloeden.

Hartritmestoornissen ontstaan wanneer de elektrische activiteit van het hart ontregeld raakt, wat kan leiden tot een onregelmatige of te snelle of te trage hartslag. Voorbeelden zijn atriumfibrilleren en andere ritmestoornissen. Symptomen variëren maar kunnen palpitaties, duizeligheid, kortademigheid of flauwvallen zijn. Diagnose gebeurt meestal met elektrocardiogram (ECG), verder via Holter-monitoring of echocardiografie.

Circadiane ritmeverstoring verwijst naar verstoring van de natuurlijke slaap-waakcyclus door factoren zoals jetlag, wisselende diensten, kunstmatige belichting of onregelmatig slaapschema. Symptomen zijn slaapstoornissen, vermoeidheid, en somberheid. Behandeling richt zich op het herstellen van een Regelmatig ritme: regelmatige slaap- en waaktijden, lichttherapie, en in sommige gevallen medicatie zoals melatonine onder medisch toezicht.

Diagnostiek en behandeling zijn afhankelijk van het soort ritmeverstoring. Bij hartritmestoornissen kan de behandeling bestaan uit medicatie om de hartslag te controleren, antistolling bij risico op beroerte, elektrische cardioversie of implantatie van een pacemaker of cardioverter-defibrillator. Bij circadiane verstoringen ligt de nadruk op chronotherapie en leefstijlaanpassingen.