reserveringsprijzen

Reserveringsprijs, in meervoud reserveringsprijzen, is in de economische theorie de prijs waaronder een koper bereid is te handelen en de minimale prijs die een verkoper accepteert. Voor de koper is het de hoogste bedrag dat hij bereid is te betalen; voor de verkoper is het de laagste bedrag dat hij acceptabel vindt. Een transactie vindt meestal plaats wanneer de prijs niet hoger is dan de reserveringsprijs van de koper en niet lager dan de reserveringsprijs van de verkoper.

In veilingen en markten spelen reserveringsprijzen een belangrijke rol. Bij veilingen kan een reserveprijs als ondergrens dienen; een bod onder die grens leidt vaak tot geen verkoop. In onderhandelingen en prijsstellingscontexten helpen reserveringsprijzen aanbieders bij het bepalen van marges en kopers bij hun beslissingen. Prijsstrategieën proberen vaak de reserveringsprijzen van kopers te schatten of te beïnvloeden via kortingen, tijdsdruk en differentiatie, zodat consumentensurplus wordt geminimaliseerd zonder de verkoop te missen.

Reserveringsprijzen zijn meestal niet rechtstreeks waarneembaar. Ze worden geschat op basis van aankoopgedrag, enquêtes, conjoint-analyses en analyse van transactiedata. Ze variëren per individu, per product en per situatie en veranderen onder invloed van factoren zoals inkomen, substituten, urgentie en informatie.

Toepassingen komen voor in consumentenbeslissingen, onroerendgoed- en autoverkoop, hotel- en vliegticketmarkten en veilingen. In deze context dragen reserveringsprijzen bij aan efficiënte prijszetting, yield management en prijsdiscriminatie, terwijl kopers beter kunnen afwegen welke waarde zij aan een product toekennen. Regels en praktijken rondom reserveringsprijzen verschillen per land en sector.