psychoakoestiek
Psychoakoestiek is een tak van de akoestiek die zich richt op de psychologische en perceptuele aspecten van geluid. Zij onderzoekt hoe fysieke eigenschappen van geluiden—zoals frequentie, geluidsdrukniveau en spectraal samenstelling—worden vertaald naar subjectieve waarnemingen zoals luidheid, toonhoogte en timbre, en hoe mensen geluiden waarnemen in ruimte en context. De discipline behandelt ook verschijnselen zoals masking, auditieve scheiding van geluiden en de rol van temporele en ruimtelijke cues bij waarneming.
Belangrijke concepten zijn onder meer luidheid (vaak uitgedrukt in phons en soms in sones), toonhoogte, timbre
Methoden omvatten psychoacoustische tests met discriminatie- en detectieopdrachten, en adaptieve procedures om drempels te bepalen. Luidheid
Toepassingen liggen in de geluidstechniek, ruisbeheersing, productontwikkeling, gehoorbescherming, hoortoestellen en cochleaire implantaten, geluidontwerp en de ontwikkeling
Historisch belangrijke figuren zijn onder meer Fletcher en Munson, bekend van de gelijk-luidheidscurves, en Erich Zwicker