praktijkbeoordeling

Praktijkbeoordeling is een vorm van beoordeling die de bekwaamheid van een student of professional in de dagelijkse beroepspraktijk toetst. Het doel is vaststellen of iemand in staat is om in de praktijk te handelen volgens professionele normen, waarbij kennis, vaardigheden en houding integraal worden beoordeeld.

In opleidingscontexten zoals geneeskunde, verpleging, onderwijs en sociaal werk wordt praktijkbeoordeling veel toegepast. Methoden omvatten directe observatie door een supervisor met gestandaardiseerde beoordelingsformulieren, portfolio's, logboeken, casusbesprekingen en 360-grad feedback. Werkplek-gebaseerde beoordelingen (WBA) en entrustable professional activities (EPAs) bieden praktische criteria voor de zelfstandige uitvoering van taken.

Het beoordelingsproces berust op meerdere observaties en bronnen, met regelmatige feedback. Op basis van verzamelde bewijzen wordt beslist of iemand voldoende bekwaam is om taken zelfstandig uit te voeren, vaak met een entrustment- of equivalente beoordelingskader. Remediatie en vervolgbeoordelingen kunnen volgen.

Kwaliteit en betrouwbaarheid hangen af van duidelijke rubrieken, training van beoordelaars en een consistente toepassing. Uitdagingen zijn beperkte waarnemingsmomenten, subjectiviteit en bias, privacy- en ethische kwesties, en de belasting van supervisors. Goede documentatie en transparante besluitvorming zijn cruciaal.

Historisch gezien is praktijkbeoordeling ontwikkeld binnen competentiegericht onderwijs en wordt het breed toegepast in medische en gezondheidszorgopleidingen, maar ook in onderwijs, verpleegkunde en andere beroepen. In de Nederlandse context is het een kernonderdeel van praktijkgericht en competentiegericht curriculumontwerp en van accreditatie- en kwaliteitsprocessen.