pijngevallen

Pijngevallen, ook wel pijnepisoden of aanvallen genoemd, verwijzen naar afzonderlijke momenten waarop iemand pijn ervaart. Ze onderscheiden zich van een doorlopende chronische pijn door hun episodische karakter: de pijn komt opzetten, varieert in plek, intensiteit en duur, en kan daarna weer verdwijnen.

Oorzaken zijn divers en hangen samen met de onderliggende aandoening. Pijngevallen komen voor bij migraine en andere hoofdpijnstoornissen, artritis en musculoskeletale pijn, neuropathische pijn, kankergerelateerde pijn en aandoeningen van het cardiovasculaire systeem zoals angina pectoris. Triggers kunnen lichamelijke inspanning, stress, ontsteking, medicatieverschillen of spontane variaties zijn.

Beoordeling van pijngevallen gebeurt meestal aan de hand van patiëntrapportage: pijnintensiteit (bijv. op een 0-10-schaal), locatie, aard (brandend, stekend, kloppend), duur, frequentie en de invloed op functioneren. Pijnregistratie zoals dagboeken of ecologische momentmetingen (EMA) kan helpen bij het identificeren van patronen en het evalueren van behandelingen.

Behandeling richt zich op de onderliggende aandoening en op het verminderen van de episodische pijn. Mogelijke maatregelen zijn medicatie (paracetamol, NSAID's of, wanneer passend, adjuvante middelen) en niet-farmacologische interventies (fysiotherapie, cognitieve gedragstherapie, ontspanning, warmte- of koudetherapie). Voor preventie en controle kunnen leefstijlaanpassingen en specifieke behandelprotocollen per aandoening worden toegepast. Terminologie varieert tussen disciplines; men verwijst vaak naar pijnepisoden of pijncrises in onderzoek en klinische notities.