perronverhoging

Perronverhoging is het proces waarbij de hoogte van een spoorwegperron wordt verhoogd, doorgaans om de aansluiting met treinen beter af te stemmen en de toegankelijkheid voor reizigers te verbeteren. Het doel is vaak om opstapgeweldigheid te verminderen, de kans op misstappen te verkleinen en de mogelijkheid van niveau- of bijna-niveau instappen te realiseren.

De aanleiding voor een perronverhoging kan uiteenlopen: verouderde perrons die niet meer voldoen aan huidige toegankelijkheidsnormen, de invoering van nieuw treinmaterieel met hoger vloer, of bredere veiligheidsnormen die een betere randafscherming en verlichting vereisen. Daarnaast kan het project samenhangen met bredere stationrenovaties of spoorvernieuwingen.

Uitvoering en randvoorwaarden verlopen meestal via een fasesgewijze aanpak. Ontwerp en uitvoering zijn afhankelijk van lokale situatie, ondergrond en omliggende infrastructuur. Bij de uitvoering worden vaak structurele aanpassingen aan het perron gedaan, zoals het vernieuwen van het dek, het verhogen van de bovenkant van het perron, en het verbeteren van rand- en zijkanten, inclusief trottoirvlakken, trappen en hellingen. Aanpassingen aan perronaanleg, afwatering, belijning en toegankelijkheidsvoorzieningen zoals tactiele vlakken en liften of hellingbanen kunnen onderdeel van het project zijn. Tijdens de werkzaamheden is doorgang voor reizigers soms beperkt; publieke veiligheid en reizigersinformatie zijn daarbij cruciaal.

Perronverhoging maakt vaak deel uit van bredere railinfrastructuurprogramma’s gericht op modernisering, toegankelijkheid en veiligheidsverbetering. Verwachte doorlooptijden en kosten variëren per site en scope.