outputvectoren

Outputvectoren is een term die gebruikt wordt in wiskunde, informatica en gerelateerde vakgebieden om de verzameling van waargenomen of gewenste uitkomsten van een systeem, functie of proces aan te duiden wanneer een invoervector wordt gegeven. Ze vormen het beeld van de invoer onder de toegepaste mapping en bevinden zich in het codomein van die kaart.

In de lineaire algebra wordt een lineaire kaart f: R^n → R^m uitgedrukt als y = Ax, waarbij x ∈ R^n de invoervector is en y ∈ R^m de outputvector. De matrix A beschrijft hoe elk invoeraspect wordt getransformeerd naar de m componenten van de uitvoer.

In machine learning en computerwetenschap komen outputvectoren vooral voor als de vector met uitvoeringswaarden van een model. In een neuraal netwerk levert de laatste laag doorgaans een outputvector op met activaties voor elke klasse of voor elke gewenste eigenschap. Bij classificatie kunnen deze waarden worden geschaald met een softmax om waarschijnlijkheden te verkrijgen.

In controlesystemen en signaalverwerking wordt de relatie tussen toestand x en invoer u vaak geschreven als y = Cx + Du, waarbij y de outputvector is. Dit model drukt uit hoe de waargenomen signalen of meetwaarden afhangen van de interne staat en de ingang.

Samengevat is de outputvector een generieke manier om de zichtbare resultaten van een systeem vast te leggen, met dimensionering die afhangt van het aantal gewenste of te meten outputs. De term wordt in verschillende contexten toegepast, met vergelijkbare onderliggende betekenis.