oplossingsduur
Oplossingsduur is een maatstaf die in wiskundige en computationele contexten wordt gebruikt om de tijd te beschrijven die nodig is om een probleem op te lossen. In het algemeen verwijst het naar de totale verstreken tijd vanaf het moment dat een probleeminstantie beschikbaar komt tot het moment waarop een geldige oplossing is gevonden. Afhankelijk van de doelstelling kan dit zowel de tijd tot de eerste oplossing als de tijd tot de optimale oplossing omvatten.
In praktijk komt oplossingsduur veel voor bij algoritmen en solver-technieken voor combinatorische optimalisatie, zoals lineaire en
De meting van de oplossingsduur vereist zorgvuldige protocollen. Belangrijke factoren zijn hardware (CPU, geheugen), softwareomgeving, parallelisatie,
Zie ook gerelateerde concepten zoals tijd tot eerste oplossing, tijd tot bewezen optimaliteit en behorende benchmarkrapporten.