opleidingsstandaarden

Opleidingsstandaarden zijn concrete beschrijvingen van wat een opleiding of trainingsprogramma bereikt moet hebben. Ze geven expliciete leeruitkomsten op basis van kennis, vaardigheden en houdingen die een student aan het eind van de opleiding bezit. Opleidingsstandaarden vormen daarmee de basis voor het ontwerp van het curriculum en voor de toetsing van bekwaamheden.

Deze standaarden zijn doorgaans sectorgericht en worden ontwikkeld in samenwerking met onderwijsinstellingen, beroepsorganisaties, werkgevers en overheidsinstanties. Ze sluiten aan bij nationale en sectorale kwalificatiekaders en, waar mogelijk, bij internationale raamwerken zoals het Europees kwalificatiekader (EQF). Doel is om leerprogramma’s te koppelen aan de eisen van de arbeidsmarkt en om kwalificaties herkenbaar en vergelijkbaar te maken.

Een standaard beschrijft doorgaans per domein de beoogde leerresultaten, het niveau van bekwaamheid en de toetsingscriteria. Soms bevat zij ook vormen van beoordeling, vereiste stages of praktijkopdrachten en aanbevelingen voor de toetsing van competenties. De mate van detail kan variëren tussen sectoren en opleidingen; sommige standaarden zijn algemeen, andere beroepsspecifiek.

Opleidingsstandaarden worden gebruikt bij curriculumontwikkeling, accreditering en kwaliteitszorg. Ze helpen studenten bij loopbaanplanning en faciliteren werkgevers bij het beoordelen van bekwaamheden, zowel nationaal als internationaal. Periodieke herziening houdt rekening met ontwikkelingen in technologie, economie en regelgeving.