bekwaamheden

Bekwaamheden (meervoud van bekwaamheid) verwijzen naar de bekwaamheden van een persoon om een taak of handelen effectief uit te voeren in een specifieke context. Ze omvatten kennis, vaardigheden en houdingen die samen de capaciteit vormen om te handelen.

In de HR en onderwijs wordt het begrip vaak gebruikt in competentie- of vaardigheidskaders. Bekwaamheden kunnen generiek zijn (zoals communicatie, probleemoplossing) of domeinspecifiek (bijv. klinische bekwaamheden voor artsen). De nadruk ligt op wat iemand in de praktijk kan laten zien, niet alleen op wat iemand weet.

Beoordeling en ontwikkeling: bekwaamheden worden vastgesteld aan de hand van criteria die gedrag en resultaten in realistische situaties beschrijven. Methoden omvatten praktijktoetsen, portfolio's, simulaties en werkbeoordelingen. Ontwikkeling vindt plaats via training, opleiding en praktijkervaring, met aandacht voor continue professionele ontwikkeling.

In regelgeving en beleid wordt bekwaamheid vaak gekoppeld aan kwalificaties en erkende normen. In de Europese context wordt het begrip competence/bekwaamheid vaak vertaald naar bekwaamheden binnen kwalificatiekaders (zoals EQF), met de verwachting dat professionals bekwaam zijn naar het niveau van hun beroep.