ontwateringfase

Ontwateringfase, ook wel dewateringfase genoemd, is de fase in bouw-, sanerings- of mijnbouwprojecten waarin het grondwater en eventueel oppervlaktewater actief worden verwijderd of beperkt om een droog werkgebied te creëren. Doel is om wateroverlast te voorkomen, de stabiliteit van de werkzone te verbeteren en droog werken mogelijk te maken.

Tijdens de ontwateringfase worden verschillende methoden toegepast. Veelvoorkomend is het gebruik van ontwateringsinstallaties zoals wellpoint-systemen, diepe-welontwatering of drainagebuizen, in combinatie met pompen en filtratie om water uit de verontreinigde zone te onttrekken. Het ontstane water wordt gezuiverd of geconditioneerd voordat het wordt geloosd op riolering, oppervlaktewater of een behandelingsinstallatie, afhankelijk van regels en kosten. Het ontwerp omvat hydrologische berekeningen, monitoringpunten en vergunningen.

De uitvoering vereist nauwkeurig ontwerp en monitoring. Piezometers en andere sensoren meten continu de waterstanden en waterkwaliteit, zodat het pompvolume en de diepte van de waterstand gecontroleerd kunnen worden. Ondertussen moet sediment- en vervuilingsbeheer worden toegepast om secundaire milieueffecten te voorkomen. Gedurende de fase kunnen naast de gewenste daling van de waterstand ook risico’s optreden, zoals bodeminstabiliteit door overontwatering, migratie van verontreinigingen of waterbalansverstoring.

De ontwateringsfase is doorgaans tijdelijk en eindigt wanneer droog werken gegarandeerd is of wanneer de waterstand kan worden hersteld naar het natuurlijke niveau. Soms wordt nu een richtlijn voor monitoring en terugkeer van de waterbalans opgesteld om een gecontroleerde beëindiging te waarborgen.