ontstekingsbronnen

Ontstekingsbronnen, ook wel foci van infectie genoemd, verwijzen naar locaties in het lichaam waar een infectie ontstaat, aanhoudt of ontstekingsreacties uitlokt. Het identificeren en behandelen van deze bronnen is vaak cruciaal om complicaties te voorkomen en genezing te bevorderen.

Bronnen kunnen lokaal of systemisch zijn en odontogeen (uit tanden en omliggende weefsels) of niet-odontogeen. Lokale odontogene bronnen zijn onder meer caries met pulpairnecrose, apicale ontsteking, pericoronitis en parodontale ontsteking. Niet-odontogene voorbeelden zijn sinusitis, otitis, tonsillitis, longontsteking, urinelozingen bij obstructie of stenen, en huid- of soft-tissue-infecties. Ook geïnfecteerde implantaten, prothesen of andere vreemde voorwerpen kunnen als ontstekingsbronnen fungeren.

Diagnostiek omvat anamnese, lichamelijk onderzoek en beeldvorming (zoals röntgenfoto’s, CT of MRI), ondersteund door laboratoriumonderzoek (bijvoorbeeld ontstekingsmarkers en microbiologie). De behandeling is gericht op broncontrole: drainage van abcessen, verwijdering of sanering van geïnfecteerde weefsels, en indien nodig chirurgische of endodontische ingrepen. Antibiotische therapie kan afhankelijk van de etiologie en microbiologie aanvullend worden ingezet, maar alleen antibiotica is meestal onvoldoende zonder broncontrole. In bepaalde situaties kan verwijdering van geïnfecteerde implantaten of andere vreemde materialen noodzakelijk zijn.

Preventie richt zich op tijdige identificatie en behandeling van odontogene en andere ontstekingsbronnen, goede mondhygiëne, en bij risicopatiënten gerichte protocollen voor prophylaxe. Zie ook foci van infectie en concepten als sepsis en broncontrole.