nagelmycose

Nagelmycose, ook wel onychomycose genoemd, is een schimmelinfectie van één of meerdere nagels, meestal van de tenen. De aandoening wordt veroorzaakt door dermatofyten (voornamelijk Trichophyton rubrum), maar ook door gisten zoals Candida en andere schimmels. Toen nagels aangetast raken, ontstaat langzame, vaak chronische infectie met afwijkingen aan de nagelplaat.

De meest voorkomende vorm is distal subunguale onychomycose, waarbij schimmelgroei onder het vrije uiteinde van de nagel begint en de nagelplaat verdikt, geel of bruin kleurt en loslaat van het nagelbed. Proximale subunguale onychomycose komt minder vaak voor en occurs vooral bij mensen met een verzwakt immuunsysteem. Ook witte oppervlakkige onychomycose en candida-infecties aan de nagels kunnen optreden. Symptomen zijn nagelverdikking, verkleuring, broosheid, nagelafsplitsing en soms pijn of hinder bij wandelen.

Diagnostiek gebeurt doorgaans op klinisch beeld, ondersteund door microscopie van nagelvocht (KOH-preparaat) en kweek. Soms wordt ook moleculair diagnostiek (PCR) gebruikt. Het is belangrijk om andere nagelaandoeningen zoals nagelpsoriasis of trauma mee te overwegen.

Behandeling is lang en kan bestaan uit systemische antifungale middelen (bijv. terbinafine of itraconazol) die vaak meerdere maanden worden ingenomen. Topische antifungal oplossingen of lakken zijn minder effectief, maar kunnen worden overwogen, vooral bij milde infecties of samen met systemische therapie. Preventie omvat goede voet- en nagelhygiëne, droge voeten, ademende schoeisel, voorkomen van nageltrauma en tijdige behandeling van nagelproblemen, vooral bij diabetes of een verzwakt immuunsysteem. Recidief komt vaak voor.