mineralisatie

Mineralisatie is het proces waarbij mineralen ontstaan, worden geconcentreerd of afgezet in aardlagen en gesteenten, of in biologische systemen. In de geologie verwijst de term vaak naar de vorming van ertsen en mineraalafzettingen door natuurlijke processen. In de biologie spreekt men van biomineralisatie: organismen produceren minerale structuren zoals botten, tanden, schelpen en andere skeletmaterialen.

Geologische mineralisatie omvat verschillende vormen. Hydrothermale mineralisatie vindt plaats wanneer heet, ionrijk water door gesteente stroomt en mineralen uitlaat of groeveert in scheuren en kaneelstructuren; exhalatieve afzettingen ontstaan uit uitstromend minerale aerosolen in geothermische omgevingen; sedimentaire mineralisatie gebeurt door afzetting van mineralen uit oplossingen in sedimentaire standen; metasomatische processen veranderen bestaande gesteenten door vloeistofgestuurde systeemaandrijving. Veel ertsen ontstaan als venieuze of способ mineralisatie waar mineralen in fracturen, vennen of poreuze lagen precipiteren. Voorbeelden zijn goud- en kopermeta, zilver- en lood-zinksulfiden, en ijzererts.

Biomineralisatie is het gecontroleerde productieproces waarbij organismen mineralen aanmaken en ordenen. Voorbeelden zijn calciumcarbonaat in schelpen en koralen, hydroxyapatiet in botten en tanden, en silicaten in sommige diertjes. Dit proces wordt gereguleerd door biologische moleculen, ionenbeschikbaarheid, pH en andere milieuomstandigheden.

Het begrip mineralisatie is relevant voor aardwetenschappelijk onderzoek, exploratie van ertsen, diagenetische en metamorfosegeschiedenissen, en milieukunde, waar men de aanwezigheid en gevolgen van mineralen in bodem, water en ecosystemen bestudeert.