luchtdichting

Luchtdichting verwijst naar de mate waarin een gebouwomhulling bestand is tegen onbedoelde luchtdoorlatingen. Het begrip omvat alle naden, kieren en verbindingen waardoor buitenlucht ongecontroleerd naar binnen of naar buiten kan stromen. Een goede luchtdichtheid vermindert warmteverliezen, voorkomt tocht en draagt bij aan comfortabel en gezond binnenklimaat, evenals aan een efficiëntere werking van ventilatiesystemen.

Luchtdichtheid wordt bereikt door ontwerpkeuzes en vakmanschap tijdens uitvoering. Belangrijke bouwstenen zijn een continue luchtbarrière, goede aansluitingen bij kozijnen en doorvoeren, en effectieve afdichtingen rondom naden en verbindingen. Toepassing van gespecialiseerde tapes, membranen en afdichtingsmiddelen helpt bij het voorkomen van luchtlekken. Een zorgvuldige detaillering bij ramen, deuren en tussen constructieonderdelen is cruciaal.

De luchtdichtheid wordt meestal vastgesteld met een blowerdoortest, waarbij het gebouw onder druk wordt gebracht en de luchtdoorlatendheid wordt gemeten. Belangrijke meeteenheden zijn ACH50 of n50 (verandering van het aantal keren per uur bij een drukverschil van 50 Pa). Standaarden zoals EN 13829 beschrijven de methodiek voor deze meting. In energielabels en certificeringen kan luchtdichtheid een vereiste of aanbeveling zijn, bijvoorbeeld bij eisen voor Passiefhuisbouw.

Toepassing en gevolgen: in nieuwbouw ligt de nadruk op strenge luchtdichtheidsnormen om ventilatie met warmte-terugwinning mogelijk te maken. Een goede luchtdichtheid vermindert energiekosten en voorkomt condensatie- en vochtproblemen, terwijl deze samenwerkt met gecontroleerde ventilatie om een gezond binnenklimaat te behouden.