loonstijfheid
Loonstijfheid is een economische term die verwijst naar de weerstand van lonen tegen snelle aanpassingen aan veranderende omstandigheden op de arbeidsmarkt. Het beschrijft de neiging van lonen om traag te reageren op schokken zoals dalende of stijgende productiviteitsgroei, recessies of inflatoire druk. Loonstijfheid kan leiden tot langdurige werkloosheid of onderbenutting van arbeid wanneer de arbeidsvraag verandert maar lonen niet tegelijk meebewegen.
Oorzaken van loonstijfheid zijn onder meer langlopende arbeidsovereenkomsten en collectieve arbeidsovereenkomsten, contractuele verplichtingen, minimumloonwetgeving en indexering
In macroeconomische modellen draagt loonstijfheid bij aan het verklaren van persistente werkloosheid na schokken en aan
Beleid kan gericht zijn op het verhogen van loonflexibiliteit door verlaging van belemmeringen voor loonaanpassingen, verbetering