productiviteitsgroei

Productiviteitsgroei verwijst naar de stijging van de productiviteit in een economie over tijd. Meestal wordt onderscheid gemaakt tussen arbeidsproductiviteit, oftewel output per arbeidskracht, en totale factorproductiviteitsgroei (TFP), de component van outputgroei die niet verklaard wordt door extra arbeid en kapitaal. TFP wordt vaak gezien als een overkoepelende maat voor technologische vooruitgang, betere organisatie en andere efficiëntere productiemethoden.

In macro-economische analyses wordt vaak growth accounting toegepast. Een vereenvoudigd productieproces kan worden geschreven als Y = A·K^α·L^(1−α). Door de groeiratio’s te analyseren krijg men g_Y = g_A + α·g_K + (1−α)·g_L. Hier is g_Y de procentuele groei van output, g_A de bijdrage van totale factorproductiviteit en g_K en g_L de groei van kapitaalrespectievelijk arbeid. De TFP-term omvat onder meer technologische innovatie, efficiënte productie, scholing en organisatie.

Oorzaken en determinanten van productiviteitsgroei zijn onder meer technologische vooruitgang, investeringen in kapitaal en menselijk kapitaal, betere managementpraktijken, infrastructuur en de kwaliteit van instellingen zoals eigendomsrechten en concurrentie. Digitalisering, groei van intangibles en deelname aan mondiale waardeketens spelen een toenemend belangrijke rol.

Belang en trends: productiviteitsgroei is een sleuteldrijver van lange termijn welvaart en levensstandaard. In veel geavanceerde economieën vertraagde de groeisnelheid na eerdere periodes, mede door meetproblemen rondom intangible assets en debatten over de bijdrage van digitale technologieën.

Beleidsimplicaties: beleid gericht op investeringen in onderwijs, R&D, innovatie, digitale infrastructuur, competitie en efficiënte regelgeving kan de productiviteitsgroei ondersteunen. Het evalueren van sectorprestaties en het stimuleren van adoptie van nieuwe technologieën zijn cruciaal voor structurele economische groei.