locatiegeschiedenis

Locatiegeschiedenis verwijst naar de geschiedenis en ontwikkeling van een specifieke locatie of plek door de tijd. In geografische en stedelijke contexten beschrijft zij hoe een gebied qua vorm, functie en betekenis is veranderd, inclusief veranderingen in topografie, landgebruik, bebouwing, eigendom en bestuur. Het vakgebied combineert inzichten uit geografie, geschiedenis, erfgoedwetenschap en stedelijke planning en maakt gebruik van bronnen zoals historische kaarten, kadastrale registers, bouwtekeningen, foto- en prentenreeksen, archieven en mondelinge geschiedenis. Methoden omvatten ruimtelijke analyse met geografische informatiesystemen (GIS), kaartinterpretatie, tijdreeksen en reconstructies op basis van archeologisch bewijs.

In de digitale context verwijst locatiegeschiedenis soms naar de verzamelde gegevens over posities en bewegingen van mensen of apparaten over de tijd, opgeslagen door apps en systemen. Dit roept privacy- en beveiligingsaspecten op en is afhankelijk van regelgeving en toestemming.

Toepassingen van locatiegeschiedenis zijn onder meer erfgoedbehoud en restauratie, reconstructie van historische stedelijke ontwikkelingen, planning en risicoanalyse (bijvoorbeeld voor rampen of milieu-impact), en onderzoeksprojecten die culturele en sociale veranderingen in kaart brengen. Concluderend biedt locatiegeschiedenis een raamwerk om ruimtelijke veranderingen te begrijpen en te documenteren, zowel op fysiek als op data-niveau.