ledenstaten

Ledenstaten is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om de lidstaten van een internationale organisatie aan te duiden. In de praktijk verwijst het naar landen die volgens verdragen deel uitmaken van een organisatie en daarmee rechten en verplichtingen hebben die uit die membership voortvloeien. De term wordt vooral gebruikt in evaluaties van supranationale samenwerking, zoals bij de Europese Unie, de Verenigde Naties of de NAVO.

Grammaticaal is de standaardvorm van het meervoud van lidstaat lidstaten. De vorm ledenstaten komt voor als variant, maar wordt in hedendaagse standaardtaal als ongebruikelijk of incorrect beschouwd. In officiële teksten wordt doorgaans gesproken van de lidstaten, bijvoorbeeld “de lidstaten van de Europese Unie”.

Contextuele betekenis en gebruik. Lidstaten hebben deelname in besluitvormingsorganen, vertegenwoordiging in gemeenschappelijke instellingen, en verplichtingen zoals naleving van verdragen en middelenbijdragen. Daarnaast onderscheiden ze zich van niet-lidstaten, waarnemers en kandidaat-lidstaten die nog in een traject van toetreding verkeren.

Voorbeelden en relevante context. In de Europese Unie telt men sinds de Brexit de 27 lidstaten; voorbeelden zijn Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië, Nederland en België. Buiten de EU bestaan lidstaten ook in organisaties als de NAVO en de Verenigde Naties, waar elk land als lidstaat rechten en plichten heeft binnen die structuur. Lidstaten vormen daarmee een kernbegrip in het beschrijven van internationale samenwerking.