koolstofrekening

Koolstofrekening is het proces waarbij de uitstoot van broeikasgassen (vooral CO2, maar ook methaan, lachgas en andere gassen) die samenhangen met een organisatie, product of activiteit wordt gemeten, vastgelegd en soms geverifieerd. Doel is inzicht te krijgen in waar emissies vandaan komen, de ontwikkeling over de tijd te volgen en te sturen op reductie. Emissies worden meestal uitgedrukt in CO2-equivalenten (CO2e) om verschillende gassen vergelijkbaar te maken.

Een koolstofrekening omvat doorgaans de identificatie van relevante uitstootbronnen, de kwantificering van emissies en de bepaling van afbakening (de grenzen of “scope”). Volgens gangbare methoden worden emissies onderverdeeld in scope 1 (directe emissies van eigen activiteiten), scope 2 (indirecte emissies door aangekochte energie) en scope 3 (overige indirecte emissies in de waardeketen). Daarnaast kan ook levenscyclusanalyse (LCA) worden toegepast om emissies gedurende de hele levenscyclus van een product of dienst te berekenen. Veel organisaties baseren hun koolstofrekening op standaarden zoals het Greenhouse Gas Protocol of ISO 14064, inclusief bijbehorende factoren en ex post verificatie.

Toepassingsgebieden zijn onder meer intern bestuur en besluitvorming, target-setting en prestatie-monitoring, duurzaamheidsrapportages en externe verantwoording aan beleggers of regelgevende kaders. Koolstofrekeningen ondersteunen reductiestrategieën, investeringsprioriteiten en leveranciersselectie, en dragen bij aan transparantie over milieuprestaties.

Uitdagingen bij koolstofrekening zijn onder meer nauwkeurige dataverzameling, grenzen en definities, onzekerheden in emissiefactoren, dubbel tellen in de waardeketen en de variërende toepassing van normen tussen organisaties en sectoren.