koolstofbeheer

Koolstofbeheer is het geheel van beleid, processen en praktijken waarmee organisaties en overheden hun uitstoot van broeikasgassen meten, beheren, verminderen en waar mogelijk compenseren. Het doel is klimaatdoelstellingen te realiseren, risico's te beheersen en verantwoorde beslissingen te nemen op basis van data en transparantie.

Meting en verantwoording: onder het meest gebruikte raamwerk worden emissies vaak berekend volgens het GHG Protocol, met de drie scopes: scope 1 (directe emissies), scope 2 (indirecte emissies uit aangekochte energie) en scope 3 (overige indirecte emissies in de waardeketen). Rapportage gebeurt volgens gestandaardiseerde normen en kan worden geverifieerd door derden.

Vermindering en compensatie: de kernstrategie is emissiereductie via energie-efficiëntie, overgang op hernieuwbare energie, procesoptimalisatie, circulaire businessmodellen en duurzame mobiliteit. Wanneer directe vermindering niet mogelijk is, kan compensatie via koolstofkredieten plaatsvinden; echter de nadruk ligt op vermindering.

Governance en standaarden: koolstofbeheer vereist bestuur, doelstellingen en koppeling aan bredere duurzaamheids- of net-zero-doelen. Veel organisaties stemmen targets af met Science Based Targets initiative (SBTi) en gebruiken normen zoals ISO 14064 of GHG Protocol voor rekeningvoering en verificatie. Interne koolstofprijzen en rapportageregels zoals CSRD ondersteunen beslissingen en verantwoording.

Uitdagingen: onzekerheden in data, mogelijke dubbele tellingen, zorgen over additionaliteit en de permanente opslag van offsets, plus de operationele complexiteit van de toewijzing in ketens.

Toepassing: koolstofbeheer wordt toegepast op bedrijven, overheden, gemeenten en in de hele waardeketen, en is relevant voor productontwikkeling, inkoop en investeringsbeslissingen.