keramisch

Keramisch verwijst naar materialen en producten die bestaan uit keramiek, een groep anorganische, niet-metalen vaste stoffen die door verhitting een kristallijne of glasachtige structuur krijgen. In het Nederlands omvat keramiek zowel traditioneel aardewerk en porselein als moderne, technische keramiek die in industrie en techniek wordt toegepast. De term is afgeleid van het Griekse keramos, pottenbakkersklei.

Keramische grondstoffen bestaan meestal uit kleimineralen zoals kaolien, silica en veldspaat, soms aangevuld met andere oxiden om gedrag te sturen. Vormingsmethoden omvatten draaien, handvormen, slipcasting, extrusie en pressing. Na vorming volgt droging en een bakproces in een keramiekoven. Bij lage tot middelhoge branden ontstaan aardewerk en steengoed; bij hoge branden (porselein) ontstaat een fijn, dicht materiaal. Glazuren worden vaak toegepast om waterdichtheid, kleur en chemische bestendigheid te verbeteren.

Keramiek kent traditionele categorieën zoals aardewerk, steengoed en porselein, maar ook geavanceerde keramische materialen zoals aluminiumoxide (alumina), siliciumcarbide en zirconia. Deze hoogwaardige keramieken worden gebruikt in gereedschappen, medische implantaten, elektronica en ruimtevaart, naast bouwproducten zoals keramische tegels en sanitaire keramiek. Glazuren spelen een belangrijke rol bij veel keramische producten.

Eigenschappen van keramiek variëren, maar algemeen zijn keramische materialen hard, slijtvast en bestand tegen hoge temperaturen, met goede chemische inertie en vaak uitstekende elektrische isolatie. Ze zijn meestal bros en hebben beperkte trek- en buigvastheid, en kunnen gevoelig zijn voor barsten door thermische schommelingen. De toepasbaarheid hangt af van de samenstelling, verwerking en het gewenste brand- en glazuurprofiel.