kaartmarkeringen

Kaartmarkeringen verwijzen naar de visuele tekens die op kaarten voorkomen en die informatie weergeven over geografische kenmerken, objecten en data. Ze vormen een belangrijk onderdeel van de kaartlegenda en maken het mogelijk om snel relaties en eigenschappen op een kaart af te lezen.

Veel voorkomende kaartmarkeringen zijn symbolen voor natuurlijke elementen (vijvers, rivieren, bossen, bergen), infrastructuur (wegen, spoorlijnen, bruggen), bebouwing (woonkernen, industriegebieden) en administratieve grenzen. Kleuren, lijnen en symbolen geven bovendien de betekenis of de grootte van iets aan: hoofdwegen onderscheiden van lokale wegen, hoogteverschillen worden weergegeven met contourlijnen of hachures, en landgebruik met verschillende tinten.

Ontwerp en toepassing van kaartmarkeringen volgen cartografische normen en stijlgidsen. In druk- en digitale kaarten worden de symbolen meestal uit een legende verklaard en kunnen ze per kaart en schaal verschillen. Digitale kaarten gebruiken vaak gestileerde vector- of rastersymbolen die op basis van stijlbestanden worden geladen, waardoor consistentie tussen kaarten en lagen mogelijk is.

Kaartmarkeringen zijn essentieel voor navigatie, planning en studie. Ze worden toegepast in wandel- en topografische kaarten, wegenkaarten, stads- en regionaal kaarten, en in GIS-projecten. Een goede kaartmarkering vereist duidelijkheid, consistentie en relevantie voor de beoogde gebruiker.