interiorgebieden

Interieurgebieden, ook wel interiorgebieden genoemd, is een begrip in geografisch en ruimtelijk beleid dat verwijst naar de delen van een land of regio die zich ver van kusten, grenzen of grote stedelijke agglomeraties bevinden.

In interiorgebieden bestaat doorgaans een grotere variatie aan landschappen, zoals landelijke gebieden, landbouw, bos- en heidegebieden, met kleine dorpen en lokale kernen. Deze regio’s kennen vaak minder stedelijke voorzieningen en hebben een lagere bevolkingsdichtheid dan kust- en randgebieden.

Kenmerken en uitdagingen van interiorgebieden zijn onder meer een verhoudingsgewijze oudere en minder diverse economie, afhankelijkheid van agrarische en regionale dienstensectoren, en kwetsbaarheid voor bevolkingsdaling en vergrijzing. Toegankelijkheid en transportverbindingen kunnen minder ontwikkeld zijn, terwijl digitalisering en behoud van leefbaarheid belangrijke aandachtspunten blijven voor beleid en investeringen.

Beleid en planning richten zich op het verbeteren van bereikbaarheid en infrastructuur, het stimuleren van economische diversificatie en het waarborgen van leefbaarheid en voorzieningen in dorpen en kleine steden. Daarnaast spelen regionale samenwerking en doelmatige versterking van digitale infrastructuur een rol bij het ondersteunen van economische kansen in deze gebieden.

Meetmethoden variëren; er is geen universele definitie. Indelingen kunnen gebaseerd zijn op afstand tot de kust of tot stedelijke kerngebieden, bevolkingsdichtheid, economische activiteit, of een combinatie daarvan, en verschillen per land of regio.

Zie ook: kustgebieden, randgebied, rurale gebieden.