infrarooddroging

Infrarooddroging is een droogproces waarbij vocht uit een materiaal wordt verwijderd door middel van infrarode straling. In plaats van uitsluitend warmte via convectie (hete lucht) of conductie (contact met een verwarmingsvlak) te leveren, verwarmt infraroodstraling het oppervlak van het te drogen object rechtstreeks. Afhankelijk van de golflengte kan de straling oppervlakkig of dieper in het materiaal doordringen, waardoor de droogintensiteit en vochtverplaatsing worden beïnvloed.

De belangrijkste typen infraroodstraling zijn nabij infrarood (nabij IR), midden IR en verre IR. Nabij IR heeft de kortste golflengte en verwarmt meestal snel aan de oppervlakte; midden en verre IR leveren warmte die meer oppervlakkig dan dieper in het materiaal kan doordringen. De keuze van golflengte, intensiteit en droogtempo hangt af van het materiaal, het gewenste vochtgehalte en de gewenste productkwaliteit.

Voordelen van infrarooddroging zijn onder meer snelle droogtijden, gerichte verwarming die energie-efficiënter kan zijn dan traditionele droogmethoden, en betere controle over vochtverdeling in sommige materialen. Het kan ook de warmtebelasting op de omgevingsruimte verminderen en de mogelijkheid bieden tot beperkte luchtvochtigheidsvorming in de droging.

Nadelen zijn onder meer de kans op onregelmatige droging bij heterogene materialen, risico op lokale oververhitting of krimpen, en hogere investering en onderhoud voor IR-installaties. Veiligheid vereist doorgaans afscherming tegen blootstelling aan straling en adequate ventilatie om dampen en overstroom te beheren.

Toepassingen komen voor in industrieën zoals houtdrogen, papier en textiel, keramiek, voedingsmiddelen en coatinglijmprocessen. De methode wordt gekozen wanneer snelle, gerichte droging met gecontroleerde vochtverdeling gewenst is.