inflatiepaden

Inflatiepaden verwijst naar de opeenvolging van inflatiepercentages over een vooraf vastgestelde tijdshorizon. In beleids- en modelmatige contexten wordt vaak gekeken naar mogelijke trajecten van de inflatie in plaats van naar een enkel puntvooruitzicht. Deze trajecten helpen bij het evalueren van beleid, risico’s en de stabiliteit van prijsstelling.

Ze worden doorgaans afgeleid uit economische modellen, scenario-analyses en beleidsprognoses. Een inflatiepad kan een enkel scenario zijn of een verzameling van verschillende trajecten (bijvoorbeeld centraal, optimistisch, pessimistisch). Het houdt rekening met factoren zoals binnen- en aanbodschokken, verwachtingen van het publiek en de richting van de geld- en beleidskoers.

Representatie: meestal uitgedrukt als jaarlijks procentueel change in een prijsindex zoals de Consumentenprijsindex (CPI) of de producentenprijsindex over meerdere perioden. Een pad toont zowel korte als langere termijn inflatieverschillen en wordt soms gepresenteerd als een tijdreeks over een horizon.

Toepassingen: centrale banken gebruiken inflatiepaden om beleid te toetsen tegen hun doel en om scenario- en stressanalyses uit te voeren. In financiële markten en risicobeheer spelen inflatiepaden een rol bij waardering van inflatie-gerelateerde instrumenten en bij macro-economische evaluaties.

Beperkingen: inflatiepaden zijn inschattingen onder onzekerheid; ze hangen af van modelkeuzes, aannames over shocks en verwachtingen. Ze kunnen verschillen tussen modellen en landen en moeten daarom met voorzichtigheid worden geïnterpreteerd.