infiltraceproeven

Infiltraceproeven zijn veld- en laboratoriumtesten die de infiltratiecapaciteit van water in de bodem bepalen. De belangrijkste uitkomst is de infiltratiesnelheid i(t) of de gecumuleerde infiltratie F(t). Uit deze gegevens kan de bodemdoorlatendheid worden geschat, wat helpt bij het beoordelen van drainage- en infiltratievermogen en bij waterbeheerplannen.

In het veld wordt meestal een dubbelringeninfiltrometer gebruikt. In de binnenring wordt een waterlaag onderhouden terwijl de buitenring de horizontale stroming beperkt, zodat verticale infiltratie meer bepalend is. Gedurende de proef wordt de infiltratiesnelheid gemeten en uit de gegevens een infiltracecurve afgeleid. Andere veldmethoden zijn enkelringinfiltrometers en verschillende kop-proeven. In het laboratorium kan met behulp van een permeameter onder constante kop of vallende kop een proefstuk worden getest om de doorlatendheid te bepalen.

Interpretatie: de infiltratiesnelheid is doorgaans hoog aan het begin en daalt naarmate de bodem verzadigt. De resultaten leveren een schatting van de hydraulische geleidbaarheid en vormen de basis voor ontwerpen van drainage, infiltratievoorzieningen en waterbalansberekeningen. Zij kunnen ook worden toegepast bij percolatietesten voor septic-systemen en bij hydrologische modellering.

Factoren die infiltrtraceproeven beïnvloeden zijn onder meer bodemtextuur en -structuur, vochtstatus, temperatuur, oppervlaktebedekking en vegetatie, verdichting en crustvorming. Deze factoren bepalen de interpretatie en de toepasbaarheid van de verkregen gegevens.